kill Bill
Το τουφέκι του Βασίλη αποφάσισα να το φωτογραφίσω εξ’ αρχής
για να φτιάξω επιτέλους έναν οδηγό βήμα-βήμα για την κατασκευή ενός αξιοπρεπούς
πολύσπαστου ψαροτούφεκου, έτσι που όποιος αποφασίσει να τραβηχτεί, να έχει έναν
αναλυτικό τυφλοσούρτη.
O kill Bill είναι λοιπόν ένα «καθημερινό»
πολύσπαστο τουφέκι, με μονόφτερη βέργα on tip μήκους 130 cm, διαμέτρου 6.75 mm και τρία ζευγάρια λάστιχα, με τα βασικά να είναι 19άρια και
τα άλλα δυο ζεύγη 17.5άρια…
Ξεκινώντας από το σώμα η καλύτερη επιλογή είναι το ξύλο. Teak δηλαδή, ή νιαγκόν, μιας και το ιρόκο
είναι και δυσκολότερο στην κατεργασία και πολύ πιο «ζωντανό-ασταθές» στην
διάρκεια της ζωής του…
Ανάλογα με τις επιθυμητές διαστάσεις του κορμιού, κόβω και
πλανίζω τις φέτες που τοποθετούνται αντικολλητά και κολλιούνται με εποξική
ρητίνη και όχι με κόλλα PU, που γεμίζει μεν τα όποια κενά, αλλά παραμένει πορώδης. Τα
φύλα carbon fiber, ή
υαλουφάσματος που μπορεί να τοποθετηθούν ανάμεσα στα ξύλα, δεν ενισχύουν μόνο
την κατασκευή, αλλά την ομορφαίνουν κιόλας…
Πρώτη δουλειά μετά το πλάνισμα και το ορθογώνιασμα του
σώματος στην πλάνια και την ξεχοντρίστρα του ξυλουργείου, είναι η κατασκευή του
οδηγού για τη βέργα.
Στη σβούρα του ξυλουργείου λοιπόν, τραβάω κεντραρισμένο ένα
λούκι με πλάτος και βάθος ανάλογα με τη βέργα που θα χρησιμοποιηθεί. Για την 6.75 ή την εφτάρα αυτού του όπλου, το λούκι έγινε 8 mm πλάτος και 4 mm βάθος...
Κάπως έτσι δηλαδή…
Προστατεύω δεξιά και αριστερά με χαρτοταινία και στρώνω στο λούκι
4-5 υαλουφάσματα 105 gr/m2,
εμποτισμένα με έγχρωμη ρητίνη.
Στη θέση τους τα πατάω με μια κερωμένη βέργα κατάλληλης
διαμέτρου (εδώ 7 mm) που
συγκρατείται απολύτως ίσια από ένα αλουμινοσωλήνα με οδηγό σφιγμένο με ζιπάκια…
Τα περισεύματα τροχίζονται προσεκτικά και το σώμα είναι τώρα
έτοιμο για να συνδεθεί με την λαβή…
Το σώμα αυτού του τουφεκιού, ο Βασίλης το έφτιαξε μόνος του. Πεντακολλητό teak, χωρίς ανθρακονημάτινα stripes ανάμεσα. Μόνος του έφτιαξε και τον οδηγό της βέργας, με το σχεδόν πορτοκαλί χρώμα του...
Συνήθως μαζί με το σώμα ξεκινάω το μηχανισμό σκανδάλης.
Ανάποδος τριών μοχλών με ανάστροφη λεπίδα και offset 3 mm, με δυο ελατήρια επαναφοράς.
Είναι κομμένος σε laser από λαμαρίνα AISI 316 πάχους 8 mm και είναι τρυπημένος, ταιριασμένος και φινιρισμένος στο χέρι,
όπου οι διεπιφάνειες επαφής μεταξύ των μοχλών γυαλίζονται μέχρι 1000άρι
ντουκόχαρτο.
Η λαβή είναι χυτή,
ανατομική για δεξιόχειρα, με παλάμη μεγέθους medium και χυτεύεται σε λαστιχένιο καλούπι,
χρησιμοποιώντας ένα μίγμα πολυεστερικής ρητίνης, silica και chopped glass fiber, χρωματισμένο με πορτοκαλί στην
περίπτωση του kill Bill παχύρευστη χρωστική...
Με τη φρέζα στην λαβή δημιουργείται πολύ προσεκτικά μια
εσοχή-θήκη, στην οποία τοποθετείται με ακρίβεια δεκάτου του χιλιοστού (τρυπώντας
με καλούπι-οδηγό) ο μηχανισμός.
Το καλούπι-οδηγός για τις τρύπες των αξόνων, καθορίζει την
θέση του μηχανισμού μέσα στην εσοχή της λαβής, επιτρέποντας με την κατάλληλη
τοποθέτηση την επιλογή της σωστής κλίσης της λαβής, που στα τουφέκια μου είναι
μεγαλύτερη στα μακριά καρτεροτούφεκα και μικρότερη στα καθημερινά κοντά όπλα,
όπως ο kill Bill, που στο
ψάρεμά τους συχνά ρίχνεις με λυγισμένο χέρι…
Αξίζει να σημειώσω ότι έχω επιλέξει ο μηχανισμός μου να μην
εμπεριέχεται σε μεταλλική κασέτα, για να είναι πολύ στενός (μόλις 8 mm), επιτρέποντας στην λαβή να είναι
απολύτως ανατομική, σαν γάντι στο χέρι μου δηλαδή…
Επόμενο βήμα είναι η συγκόλληση της λαβής με το σώμα.
Κάνοντας με ένα φρεζάκι στο dremel (βολεύει για τα χοντρά ένα φρεζάκι
για γυψοσανίδες) μια βασική εσοχή κολλάω την λαβή με το σώμα χρησιμοποιώντας
ένα μίγμα εποξικής ρητίνης, σκόνης ξύλου και glass bubbles, προσέχοντας με την βοήθεια μιας
βέργας να είναι ο μηχανισμός απολύτως κεντραρισμένος στον οδηγό της βέργας και
κατ’ επέκταση στο σώμα του όπλου…
Ο πιο εύκολος τρόπος ευθυγράμμισης της βέργας με τον μηχανισμό είναι το δέσιμο της βέργας "στην θέση της" πάνω στον πίσω μοχλό της σκανδάλης, με πολύ λεπτό νήμα ψαρέματος. Έτσι αφού τοποθετηθεί ο πίσω μοχλός στην θέση του στην λαβή, η βέργα είναι ευθυγραμμισμένη στον μηχανισμό και αυτός με τη σειρά του με τον οδηγό της βέργας στο ξύλινο σώμα του όπλου...
Η σωστή θέση της λαβής είναι πολύ σημαντικός παράγοντας,
οπότε ΔΕΝ βιαζόμαστε και σιγουρεύουμε πολλαπλά ότι ο μηχανισμός θα είναι
απολύτως ευθυγραμμισμένος με τον οδηγό της βέργας…
Για την ευθυγράμμιση του μηχανισμού με την βέργα, χρησιμοποιώ
λεπτά παρεμβύσματα (χαρτονάκια ας πούμε) δεξιά και αριστερά από την βέργα,
ανάμεσα στην βέργα και στις ακμές της εσοχής του μηχανισμού…
Με ένα σφιχτήρα κρατάω την λαβή στην θέση της μέχρι να
σκληρύνει η συγκόλληση.
Στην συνέχεια με πολλή υπομονή, σκαρπελάκια, φρεζάκια και γυαλόχαρτα
βαρελάκια στο dremel διαμορφώνω
την εσοχή της σκανδάλης, έτσι που να χωράει εύκολα το δείκτη που πατάει την
λεπίδα…
Αφαιρώ τόσο πολύ ξύλο, που να εμφανιστεί ίσα-ίσα ο οδηγός της
βέργας, μιας και το όπλο είναι σχεδιασμένο να έχει offset μόλις 3 mm, κάτι που είναι εφικτό μόνο με αυτόν το μηχανισμό σκανδάλης,
που έχει ανάστροφη λεπίδα…
Με ένα κομματάκι dow προστατεύω την εγκοπή του μηχανισμού και επενδύω προσεκτικά
την εσοχή της σκανδάλης, με υαλουφάσματα 105 gr, εμποτισμένα με έγχρωμη ρητίνη…
Η θερμότητα μιας λάμπας πυρακτώσεως απιταχύνει την διαδικασία
σκλήρυνσης…
Στην συνέχεια αφού τριμάρω τα περισσεύματα με γυαλόχαρτο
βαρελάκι, σημαδεύω και διαμορφώνω προσεκτικά την επάνω πλευρά του ξύλου και το
αφαιρώ, φτάνοντας τα υαλουφάσματα που έστρωσα λίγο πριν, διαμορφώνοντας
παράλληλα και την λαβή δεξιά και αριστερά από τον μηχανισμό, φροντίζοντας να
είμαι στο σωστό ύψος…
Κατόπιν επενδύω την «μασχάλη» της λαβής με λίγα ακόμη
υαλουφάσματα, που περιμένω να σκληρυνθούν και τα κόβω να μην περισσεύουν από
την επάνω πλευρά …
Προστατεύω ξανά την σχισμή του μηχανισμού με λίγο dow τοποθετημένο προσεκτικά και επενδύω ολόκληρη την επάνω πλευρά
της λαβής, ξεκινώντας από το ξύλο του σώματος. Με χαρτοταινία έχω προστατεύσει
τόσο το υπόλοιπο σώμα, όσο και το σημαντικότερο, τον οδηγό της βέργας…
Και αφού σκληρύνουν και αυτά, τα τριμάρω προσεκτικά με
γυαλόχαρτο βαρελάκι, ορίζοντας τις επάνω ακμές της λαβής.
Με έναν τάκο και χοντρά γυαλόχαρτα φέρνω τη ράχη της λαβής
στο σωστό ύψος και κόβω ότι περισσεύει στο butt του τουφεκιού…
Με ένα φρεζάκι στο dremel ανοίγω προσεκτικά την εσοχή του μηχανισμού, προσέχοντας να
μην υπερβάλλω, γιατί οι όποιες απροσεξίες είναι πλέον δύσκολο να διορθωθούν και
θα φαίνονται…
Είναι ώρα να αφαιρέσω
την χαρτοταινία από τον οδηγό και και φτιάξω προσεκτικά με μια τετράγωνη λίμα
την αρχή του οδηγού της βέργας στην εσοχή του μηχανισμού…
Και με μια στρογγυλή
λίμα φτιάχνω την εσοχή της μηχανικής κατακόρυφης σχοινοπιάστρας…
Με κομματάκια dow είχα προστατεύσει και τις τρύπες του μηχανισμού, που τις
ανοίγω ξανά με τρυπάνι 4 mm, όση και η διάμετρος των πείρων του μηχανισμού…
Τρίβοντας με όλο και λεπτότερα γυαλόχαρτα, διαμορφώνω την
λαβή…
Με φρεζάκι στο dremel αφού σημαδέψω προσεκτικά, κόβω φάλτσο το κάτω τελείωμα του
σώματος στον υποφυλακτήρα της σκανδάλης. Προσέχω, γιατί εδώ το λάθος θα φαίνεται
και είναι πολύ δύσκολο να διορθωθεί…
Επόμενο βήμα είναι να
φτιάξω έναν πολτό από έγχρωμη ρητίνη, silica και chopped glass fiber και αφού προστατεύσω με ρητίνες τον περίγυρο να τον στρώσω
στον υποφυλακτήρα της σκανδάλης. Σημειώνω ότι τον άξονα της λεπίδας της
σκανδάλης τον αφήνω στην θέση του κερωμένο με αποκολλητικό κερί, για να
προστατεύσω την τρύπα της λαβής…
Σειρά έχει η εσοχή
της σχοινοπιάστρας, που γίνεται με το μικρό γυαλόχαρτο-βαρελάκι στο dremel και είναι αριστερά, πράγμα που είναι
πολύ βολικό μιας και είμαι δεξιόχειρας…
Με το dremel διαμορφώνω και την δεξιά πλευρά του όπλου, που την είχα
σημαδέψει συμμετρική με την αριστερή…
Την εσοχή της
σχοινοπιάστρας την επενδύω με ένα υφασματάκι…
Ενώ με λίγα ακόμη
υαλουφασματάκια, πάντα εμποτισμένα με πορτοκαλί ρητίνη, επενδύω και το butt του όπλου…
Τρίβοντας με το βαρελάκι στο dremel και όλο και πιο λεπτά γυαλόχαρτα στο χέρι, διαμορφώνω τη λαβή…
Έχει έρθει η ώρα για
τα καρούλια της κεφαλής. Τα μπροστινά καρούλια που φτιάχνω εδώ και χρόνια, είναι
από μαύρο acetal με
μπρούτζινο κουζινέτο, που σε συνδυασμό με το σύστημα λίπανσης έχουν αποδειχθεί
πολύ ανθεκτικά.
Σε μια μπρούτζινη
βίδα μισής ίντσας λοιπόν (που είχα πρόχειρη…) έκανα στο αρχαίο Ρώσικο τορνάκι
μου, μια τρύπα 8 mm…
Και κατέβασα την εξωτερική διάμετρο στα 12.2 mm, αφήνοντας έντονες τις γραμμές του κοπτικού, διαμορφώνοντας γρέντζα επιφάνεια…
Στο τορνάκι έφτιαξα ένα κυλινδράκι από μαύρο acetal εξωτερικής διαμέτρου 32 mm, στο οποίο έκανα μια τρύπα διαμέτρου 12 mm...
Το μπρούτζινο τρύπιο
αξονάκι το πρεσσάρισα στο acetal και προσεκτικά διαμόρφωσα τα καρουλάκια της κεφαλής, δεμένα
κέντρο-κέντρο στο τορνάκι (από το κομματάκι βγήκαν τρία…)
Σειρά έχει το τρύπημα
του άξονα των καρουλιών της κεφαλής στο ξύλινο σώμα του όπλου, που γίνεται στο κολωνάτο τρυπάνι, αφού
σημαδευτεί προσεκτικά και είναι 8 mm…
Το περίσσευμα κόβεται
και αφού σημαδευτεί προσεκτικά γίνεται (πάλι στο κολωνάτο τρυπάνι) η τρύπα για το αξονάκι των φρένων που
είναι διαμέτρου 4 mm…
Με ένα οχτάρι κοπτικό
στην φρέζα έκανα τις εσοχές στην κεφαλή, αφού τις σημάδεψα σωστά.
Σημάδεψα τα φάλτσα
κοψίματα στις μπροστινές εσοχές, έτσι που να χωράνε τα καρούλια που τοποθετούνται στην θέση τους και αφαιρούνται "από πάνω"... Τα φάλτσα κοψίματα έγιναν με ένα στενό σκαρπελάκι...
Ανάμεσα στο αξονάκι του φρένου και στο καρούλι το κενό είναι μισό χιλιοστάκι…
Εδώ ξεκινάω την
διαμόρφωση του σώματος.
Αρχικά με το βαρελάκι
στο dremel αφού
σημάδεψα την νησίδα του μουλινέ και τις πλάγιες γραμμές-οδηγούς, διαμόρφωσα χοντρικά, αφήνοντας παντού λίγο μπόσικο, προσέχοντας δηλαδή να μην το
σφάξω, την συναρμογή του ξύλινου σώματος στην λαβή…
Και αφού σημάδεψα τα
πλαινά, διαμόρφωσα και την κεφαλή στην επάνω πλευρά…
Στα δύο πλαινά του σώματος
σημάδεψα και την γραμμή της κοιλιάς, για να βλέπω που θα σταματήσω με την
ηλεκτρική πλάνια…
Η ηλεκτρική πλάνη
χειρός, με τα μαχαιράκια καρβιδίου που χρησιμοποιεί, είναι η μοναδική επιλογή
που έχουμε αν ανάμεσα στις φέτες του ξύλου έχουμε βάλει stripes ανθρακόνημα ή υαλούφασμα, μιας και τα υλικά αυτά καταστρέφουν
τα HSS μαχαίρια της πλάνης του ξυλουργειου,
πριν καλά καλά τα ακουμπήσουν…
Και αφού σημάδεψα στην κοιλιά, δεξιά και αριστερά τις λοξές γραμμές του γενικού σχήματος, συνέχισα με την ηλεκτρική πλάνη…
Αφού τέλειωσα και με αυτά, με ένα λεπτό κορδονάκι σημάδεψα την μέση της κοιλιάς και έκανα δυο παράλληλες στα 3 mm δεξιά και αριστερά για να ορίσω το επίπεδο κομμάτι της κορυφής του "V", που είναι περίπου 110 μοίρες…
Ύστερα με το σβουράκι και 36άρη δίσκο με φυλλαράκια,
ακολουθώντας τις πλάγιες γραμμές που τις ξαναέφτιαξα στην σωστή θέση,
διαμόρφωσα με προσοχή για να μην το σφάξω, το γενικό σχήμα του όπλου…
Στην χοντρή
διαμόρφωση του γενικού σχήματος βοηθαει πολύ ένας τάκος με γυαλόχαρτο, που θα
ξεκινήσει από πολύ χοντρό (36άρι) και στα τελικά φινιρίσματα θα φτάσει έως
320άρι…
Την επάνω πλευρά δεξιά και αριστερά από τον οδηγό της βέργας, την διαμόρφωσα με γυαλόχαρτο στο χέρι, χρησιμοποιώντας ένα χοντρό τρυπάνι και γυαλόχαρτα από 40άρι, κατεβαίνοντας διαρκώς…
Ο κανόνας εδώ είναι ότι το κορδόνι του πολύσπαστου δεν πρέπει να ακουμπάει πουθενά στο σώμα του όπλου, αφήνοντας παντού το ελάχιστο δυνατό κενό…
Διαμορφώνοντας λοιπόν το σώμα,
χρησιμοποιώ ένα λεπτό κορδονάκι από το πίσω φτερό της βέργας στο
μπροστινό καρούλι, ελέγχοντας διαρκώς τις ανοχές…
Η διαμόρφωση συνεχίζεται με όλο και πιο ψιλά γυαλόχαρτα…
Τόσο στη λαβή, όσο και στην κεφαλή του όπλου…
Από το περίσσευμα του σώματος που έκοψα προηγουμένως, έφτιαξα
δυο τακάκια σχεδιασμένα προσεκτικά και τα κόλλησα με εποξική ρητίνη, στις
εσοχές της κεφαλής για να κλείσει μπροστά. Στην θέση του κόλλησα επίσης και το
τεσσάρι αξονάκι των φρένων, που χρησίμεψε σαν οδηγός για να κολληθούν τα
τακάκια σωστά στην ακριβή τους θέση, δημιουργώντας τις θήκες μέσα στις οποίες φωλιάζουν τα καρούλια της κεφαλής…
Θέλει προσοχή το καθάρισμα των περισσευμάτων ρητίνης στο
εσωτερικό των θηκών που δημιουργούνται, μιας και δεν είναι εύκολη η μετέπειτα
πρόσβαση με εργαλείο εκεί…
Συνεχίζοντας, διαμόρφωσα το σχήμα της κεφαλής, κόβοντας τα
περισσεύματα…
Ενώ ταυτόχρονα διαμόρφωσα και το σχήμα της λαβής, φτιάχνοντας
τις εσοχές για τις πέντε διαδρομές της
μεσηνέζας, έτσι που να είναι όλα μαζεμένα, τακτοποιημένα πολύ κοντά στο σώμα
του όπλου…
Αφού προστάτευσα με λίγη χαρτοταινία το ξύλο, έστρωσα λίγα
υαλουφάσματα (πάντα 105 gr/m2) εμποτισμένα με πορτοκαλί ρητίνη, στην
κεφαλή και στη νησίδα του μουλινέ…
Με γυαλόχαρτο
βαρελάκι στο dremel έκοψα ότι
περισσεύει…
Σειρά πήρε το ντύσιμο της λαβής με τρία υαλουφασματάκια εμποτισμένα με πορτοκαλί ρητίνη. Χρησιμοποίησα το δέκατο ίσως αυτοσχέδιο πινελάκι για το στρώσιμο, μιας και τα αγοραστά μικρά πινέλα στην Παλική την πατρίδα μου κοστίζουν ένα μάτι και είναι καλλιτεχνίας, δηλαδή μαλακά, ακατάλληλα για εμποτισμό και εξαέρωση υαλουφασμάτων με ρητίνη…
Σειρά πήρε το ντύσιμο της λαβής με τρία υαλουφασματάκια εμποτισμένα με πορτοκαλί ρητίνη. Χρησιμοποίησα το δέκατο ίσως αυτοσχέδιο πινελάκι για το στρώσιμο, μιας και τα αγοραστά μικρά πινέλα στην Παλική την πατρίδα μου κοστίζουν ένα μάτι και είναι καλλιτεχνίας, δηλαδή μαλακά, ακατάλληλα για εμποτισμό και εξαέρωση υαλουφασμάτων με ρητίνη…
Η προστασία της
υπόλοιπης λαβής με χαρτοταινία, με γλυτώνει από κάμποσο τρίψιμο…
Μια αποδοτική και
εύκολη μέθοδος για να πάρω καλή επιφάνεια στο καμπύλο σχήμα της λαβής είναι η
μεμβράνη τροφίμων, τεντωμένη κατάλληλα με λίγη χαρτοταινία…
Τις όποιες φυσαλίδες εγκλωβιστούν, τις μετακινώ εύκολα με το δάχτυλο προς τις άκρες, έχοντας μετά την σκλήρυνση μια σχεδόν άψογη επιφάνεια…
Από ένα πλακίδιο
φτιαγμένο από υαλουφάσματα εμποτισμένα με πορτοκαλί ρητίνη, έκοψα δυο κομματάκια
που αφού έφτιαξα θήκες στην κεφαλή τα ενσωμάτωσα στην κεφαλή του όπλου,
προστατεύοντας με λίγο dow τις τρύπες του άξονα των καρουλιών…
Προσεκτικά τρίφτηκε
και η λαβή, στην οποία έγινε και η θέση για το κορδόνι που θα σχηματίσει την
θηλιά για να κρέμεται το τουφέκι από τη σημαδούρα…
Ήταν η ώρα για την
αψίδα του μηχανισμού της σκανδάλης. Η αψίδα στους μηχανισμούς μου συγκρατεί τη βέργα πάνω στον πίσω μοχλό του μηχανισμού, δουλεύει άψογα και αφήνει να
φαίνεται ολόκληρος ο μηχανισμός, διευκολύνοντας το πλύσιμο και την περιοδική λίπανση
των αξόνων…
Σε όλα τα πειράκια του μηχανισμού φτιάχνω στο τορνάκι μίνι εσοχές στα κέντρα, για να είναι πανεύκολο το βάλε-βγάλε, χωρίς να κινδυνεύει το τουφέκι απ’ τα όποια φαλτσοχτυπήματα…
Σειρά είχαν τα
ανοξειδωτάκια της κεφαλής του όπλου.
Από μια παλιά ντίζα
εξωλέμβιας (διάμετρος 1.9 mm) έφτιαξα τη θηλιά που περνάει το κορδόνι του μουλινέ στην
κεφαλή…
Με ένα φρεζάκι στο dremel και λίγο τυλιγμένο γυαλόχαρτο, έφτιαξα την εσοχή που οδηγεί σωστά τις μεσηνέζες στην
αριστερή πλευρά της κεφαλής…
Με ένα κομματάκι τριάρι
ανοξείδωτο έφτιαξα το πειράκι της μούρης, που πάνω του γυρίζουν τα μήκη της
μεσηνέζας…
Ενώ με δυομισάρι
έφτιαξα το άγκιστρο της μεσηνέζας, τοποθετημένο έτσι που να πλακώνει το φτεράκι
της βέργας (που σε όλα μου τα όπλα είναι on tip) και με ανοξειδωτάκι του χιλιοστού
έφτιαξα ένα ακόμα αυτάκι που συγκρατεί τη μεσηνέζα σε επαφή με τη βέργα λίγο
πίσω από το φτερό της…
Ήταν η ώρα να
φτιαχτούν τα ανοξείδωτα λαμάκια-εδράσεις των κορδονιών του πολύσπαστου στην
κεφαλή. Μου είχε μείνει μόνο ένα κομμένο στο laser, οπότε το δεύτερο κόπηκε εν ριπή
οφθαλμού από ένα κομματάκι τριάρα ανοξείδωτη λαμαρίνα…
Στην συνέχεια με ένα
φρεζάκι στο dremel, αφού
σημάδεψα πολύ προσεκτικά, τρύπησα το όπλο και διαμόρφωσα τα δυο λαμάκια, να
ταιριάζουν σωστά στις εσοχές τους…
Πριν τοποθετηθούν
στην θέση τους τα λαμάκια τα στρογγυλεύω στο κομμάτι τους που περισσεύει από το
ξύλο, προσέχοντας ιδιαίτερα την τρύπα, από την οποία περνάει το κορδόνι των
πολύσπαστων…
Το άγκιστρο της κοιλιάς, κοντά στο μουλινέ είναι κομμένο στο laser από τριάρα ανοξείδωτη λαμαρίνα και τοποθετείται στην θέση του, όσο πιο πίσω γίνεται, για να μην χάνεται ωφέλιμο μήκος όπλισης, τοποθετείται δηλαδή σχεδόν σε επαφή με το μουλινέ…
Αφού λοιπόν
τοποθετηθεί στην θέση του το μουλινέ και σημαδευτεί, σημαδεύω και τοποθετώ το
άγκιστρο στο “V” της
κοιλιάς…
Στρογγυλεύω
προσεκτικά τις ακμές και την μασχάλη του άγκιστρου, εκεί που ακουμπούν οι
σχοινοκαμπάνες με ένα φρεζάκι στο dremel και την γυαλίζω με αλοιφή…
Η εσοχή γίνεται με ένα φρεζάκι στο dremel, αφού σημαδευτεί προσεκτικά…
Και το άγκιστρο παίρνει τη θέση του…
Σε ένα κομματάκι ανοξείδωτο αξονάκι 6 mm κάνω ένα εσωτερικό σπείρωμα Μ4 (τρύπα 3.2 mm)
Κόβω δυο κομματάκια στο σωστό μήκος (μετράω το πάχος του υποφυλακτήρα για να μην ξετρυπήσω…), που τα γρεντζάρω εξωτερικά και τα τοποθετώ σε τυφλές τρυπίτσες που κάνω στην νησίδα του μουλινέ και τα κολλάω εκεί με ρητίνη (ψωνίζω εδώ και πολλά χρόνια ρητίνες, υφάσματα και υλικά από την fibermaxcomposites στον Βόλο…)
Επειδή θα
χρησιμοποιήσω φρεζάτες βίδες για το μουλινέ, τοποθετώ τα ανοξείδωτα
σπειρωματάκια λίγο χαμηλότερα από το πρόσωπο της νησίδας του μουλινέ…
Με ρητίνη (βολεύει πολύ μια μικρή σύριγγα) κολλάω στη θέση
τους και τα υπόλοιπα ανοξειδωτάκια του όπλου…
Με δυάρι ανοξείδωτο σύρμα φτιάχνω και το πίσω αυτάκι για το
κορδόνι του μουλινέ, που σημαδεύω και τοποθετώ στον αριστερό πίσω «ώμο» του
όπλου…
Αφού τοποθετήσω στη θέση του το μουλινέ με δυο φρεζάτα βιδάκια Μ4, τυλίγω πρόχειρα λίγο κορδόνι στο μουλινέ και σημαδεύω τις θέσεις για τα άγκιστρα των βασικών λάστιχων…
Τα άγκιστρα για τα βασικά λάστιχα, έχουν ιδιαίτερο σχήμα για να μαγκώνουν τις σχοινοκαμπάνες και να συγκρατούν τα λάστιχα στην θέση τους μετά την βολή και τα φτιάχνω από τριάρι σκληρό ανοξείδωτο σύρμα…
Κάπου εδώ έπιασα την διακόσμηση της λαβής, που έγινε με ανοξείδωτο συρματάκι κολλημένο σε τυφλές τρυπίτσες στο τακούνι…
Πολύ προσεκτικά, χρησιμοποιώντας τη βέργα σαν οδηγό, κόλλησα με ρητίνη και την αψίδα του μηχανισμού της σκανδάλης…
Η βάση της κάμερας στα τουφέκια μου είναι δυο βαθιές τρύπες στο δεξί πλάι του όπλου, σε απόσταση 24 mm, κέντρο-κέντρο…
Στον kill
Bill τοποθέτησα
ένθετα ανοξείδωτα 5 mm, που τα
τρύπησα κατά μήκος με τρυπάνι 3.1 mm
και
τα κόλλησα με ρητίνη στο teak, τοποθετώντας
τα κάνα χιλιοστό πιο μέσα από το πρόσωπο του ξύλου…
Αφού σημαδέψω στο σωστό σημείο τη βέργα, την δένω οριζόντια στην μέγγενη και κάνω τις τρυπίτσες
για τη θηλιά της μεσηνέζας στο κωλάκι της βέργας, με τρυπανάκι καρβιδίου 2 mm…
Τη θηλίτσα την φτιάχνω από σκληρό ανοξείδωτο 2 mm, που με οδηγό βάθους ένα κομματάκι
ηλεκτρόδιο επίσης 2 mm, την
τοποθετώ και την κεφαλώνω στη θέση της, με μια σταγονίτσα κυανοακρυλική κόλλα
να σιγουρεύει 100% την σύνδεση…
Αφού κεφαλώσω, λιμάρω
τα περισσεύματα και βουρτσίζω τη βέργα για να έχει άψογη επιφάνεια…
Επειδή στα πολύσπαστα
τραβάνε τη βέργα μόνο τα κορδόνια, δηλαδή μόνο μία σχοινοκαμπάνα, κατέβασα σε
ύψος τα καρχαριάκια, που τα στρογγύλεψα και τα γυάλισα με αλοιφή στην επαφή
τους με τη σχοινοκαμπάνα…
Έφτιαξα τον άξονα των καρουλιών της κεφαλής από ένα κομματάκι
οχτάρας βέργας (αεροβόλου, που είχα πρόχειρη στη γωνία…)
Το σύστημα λίπανσης με γράσο που χρησιμοποιώ, είναι μια
διαμήκης τυφλή τρύπα 3 mm, σε κάθε
πλευρά με ένα κόντρα αυλό, διαμέτρου 1.5 mm, που οδηγεί το λιπαντικό στο μπρούτζινο
κουζινέτο του καρουλιού…
Το αξονάκι των καρουλιών το γυαλίζω μέχρι 1000άρι ντουκόχαρτο και σημαδεύω στο πλάι με μια μίνι εγκοπή τη θέση των αυλών λιπαντικού, για να ξέρω που κοιτάνε όταν μοντάρω τελικά την κεφαλή…
Με το όπλο εντελώς ολοκληρωμένο πλέον, έφτασα στα βερνίκια.
Χρησιμοποιώ εδώ και
χρόνια βερνίκι αυτοκινήτου ματ ή σατινέ και επειδή μου αρέσει πολύ να φαίνεται
η υφή του ξύλου, βουρτσίζω με μια σκληρή συρματόβουρτσα το teak, για να φανούν ανάγλυφα τα νερά του…
Μετά από ένα τρίψιμο
με 320άρι γυαλόχαρτο, πέρασα με μαλακό πινέλο ζωγραφικής το πρώτο χέρι ματ
βερνίκι, προσέχοντας ιδιαίτερα τις εσοχές του μηχανισμού και των καρουλιών της
κεφαλής, καθώς και τις τρύπες όλων των αξόνων…
Το διαλεγμένο teak βγάζει πολύ όμορφα νερά που έρχεται και τα τονίζει το
βερνίκι…
Αφού στέγνωσε καλά το πρώτο χέρι, το αποχάρτισα με 320άρι και
με άσπρο ακρυλικό χρώμα διπλής, έβαψα το όνομα του όπλου, χρησιμοποιώντας
χαρτοταινία για stensil…
Με το όνομα στεγνό, το τουφέκι περάστηκε το δεύτερο χέρι βερνίκι και έμεινε 24 ώρες να στεγνώσει πλήρως.
Με άσπρο χρώμα και
χονδρόκκοκο πυρίτιο, έκανα και την αντιολίσθηση της λαβής…
Ενώ στεγνώνουν χρώματα και βερνίκια, ήρθε η ώρα για τα
πολύσπαστα.
Στο εμπόριο δεν υπάρχουν μακαραδάκια στις μίνι διαστάσεις και με
την αντοχή που θέλω, άσε που τα αξιοπρεπή blockάκια κοστίζουν ένα μάτι το ένα. Οπότε έχω επιλέξει εδώ και χρόνια, να τα κατασκευάζω εξ’
αρχής.
Τα καρουλάκια των πολύσπαστων blocks του kill Bill τα έφτιαξα και τα δυο σε
είκοσι λεπτά, από μπρούντζο στο τορνάκι μου…
Για τη θήκη τους χρησιμοποίησα μια λωρίδα ανοξείδωτης
λαμαρίνας, πλάτους 12 mm
και
τριών χιλιοστών πάχους, που την λυγίζω καταλλήλως με οδηγό μια οχτάρα λαμαρίνα…
Τρύπησα με τρυπάνι 6 mm
και
έκανα την διαμόρφωση στον ταινιολειαντήρα…
Το εξάρι ανοξείδωτο
αξονάκι των καρουλιών έχει ενσωματωμένο το ίδιο σύστημα λίπανσης με τον άξονα
της κεφαλής, δηλαδή τυφλή διαμήκη τρύπα με κόντρα αυλό, μόνο που εδώ η
διάμετρος της τυφλής τρύπας είναι 2 mm και ο αυλός που διοχετεύει το γράσο στο μπρούτζινο καρουλάκι
είναι 1 mm…
Κεφάλωσα προσεκτικά
τα εξάρια πειράκια, και βούρτσισα ξανά την εξωτερική επιφάνεια στον
ταινιολειαντήρα, με 100άρα ταινία…
Στα πολύσπαστά μου τα λάστιχα στρώνουνε πολύ καλά, ενώ έχω την δυνατότητα της εύκολης προσθαφαίρεσης, ανάλογα με το ψάρεμα που κάνω, επειδή χρησιμοποιώ τα δικής μου έμπνευσης ανοξείδωτα «Τ» σωληνάκια, που πάνω τους πιάνουν οι θηλιές των λάστιχων…
Χρησιμοποιώ σφιχτό dyneema 2 mm (για σχοινοκαμπάνες...) και ασφαλίζω τους κόμπους μέσα στο σωληνάκι με λίγη κυανοακρυλική κόλλα…
Με τα πολύσπαστα και τα βερνίκια έτοιμα και αφού τοποθέτησα τα καρούλια της κεφαλής, ήρθε η ώρα να δέσω τα κορδόνια των πολύσπαστων στο όπλο…
Για τα κορδόνια αυτά χρησιμοποιώ δυάρι dyneema ψίχα και με τη βοήθεια ενός
χοντρού βελονιού, κάνω στις άκρες γάσες που τις ασφαλίζω με ένα ράψιμο
πάνω-κάτω με νήμα συρτής 0.3 mm…
Το μήκος των κορδονιών των πολύσπαστων είναι τόσο ώστε με την
σχοινοκαμπάνα (που είναι 7-8 cm
καθαρό
μήκος) οπλισμένη στο τελευταίο καρχαριάκι της βέργας, τα καρουλάκια των
πολύσπαστων να απέχουν τέσσερα εκατοστά από το λαμάκι πάκτωσης των κορδονιών
στην κεφαλή του όπλου… Είναι το κόκκινο κορδόνι στο σκιτσάκι που ακολουθεί και πρέπει
να έχει τέτοιο μήκος μαζί με την καμπάνα του, που ίσα-ίσα να μπορούν τα
γαντοφορεμένα χέρια σας να οπλίζουν το σύστημα στο τρίτο καρχαριάκι. Είπαμε,
τα κορδόνια των πολύσπαστων είναι η κόκκινη γραμμή του σχεδίου. Παρατηρείστε
ότι σχηματίζεται ένα μικρό "νεκρό" μήκος ανάμεσα στα μπροστινά
καρούλια και στο βαρούλκο, ακριβώς γιατί τα χέρια "χρειάζονται" λίγο
μπόσικο για να οπλίσουν τα βασικά λάστιχα…
Το απλούστερο και αποτελεσματικότερο σύστημα φρένων σε πολύσπαστο τουφέκι είναι να φρενάρει ο κόμπος της σχοινοκαμπάνας ανάμεσα στο καρούλι και σε ένα αξονάκι φυτεμένο στο σώμα του όπλου…
Με καθαρό μήκος σχοινοκαμπάνας 7-8 cm, η αψίδα που μένει στο τερμάτισμα των κορδονιών αφήνει να περάσει, χωρίς καμία πιθανότητα μπλεξίματος, βέργα και μεσηνέζα…
Η μεσηνέζα που χρησιμοποίησα είναι διαμέτρου 1.48 mm και τα πέντε μήκη της εφάπτονται κατά μήκος του αριστερού ώμου του όπλου, με το πρώτο μήκος να συγκρατεί και το on tip φτεράκι της βέργας…
Στο τελείωμα του
τακουνιού τοποθέτησα ένα ελαστικό πελματάκι από ένα κομμάτι παλιάς ζώνης βαρών
και στη λαβή μια θηλιά από δυάρι dyneema, για να κρεμιέται το τουφέκι από τη σημαδούρα…
Αφού άφησα τα βερνίκια να σκηρύνουν πλήρως (δυο εικοσιτετράωρα τώρα το καλοκαίρι...) με ντουκόχαρτο νερού σε ένα κομματάκι βέργας, γυάλισα αρχικά με 600άρι και τελικά με 1000άρι τον οδηγό της βέργας...
Το μουλινέ που τοποθέτησα στον kill Bill είναι ένα τριάρι FIRE της MEANDROS, με πορτοκαλοκόκκινο πλαστικό τύμπανο, που ταίριαξε γάντι στο πολύσπαστο και γέμισε με 70 μέτρα εναμισάρι ασπροπράσινο dyneema που βρήκα διαθέσιμο στο τοπικό ψαρομάγαζο…
Το μουλινέ που τοποθέτησα στον kill Bill είναι ένα τριάρι FIRE της MEANDROS, με πορτοκαλοκόκκινο πλαστικό τύμπανο, που ταίριαξε γάντι στο πολύσπαστο και γέμισε με 70 μέτρα εναμισάρι ασπροπράσινο dyneema που βρήκα διαθέσιμο στο τοπικό ψαρομάγαζο…
Για τα λάστιχα του
όπλου επέλεξα να δοκιμάσω την καινούργια σειρά της MEANDROS, τα x-pro, με την μπορντώ προστατευτική
επικάλυψη και την πολύ μικρή τρύπα (2 mm).
Όταν λοιπόν έχω κόψει και δέσει το κορδόνι του πολύσπαστου
όπως φαίνεται στην κόκκινη γραμμή του παρακάτω σκίτσου, το τοποθετώ στο τρίτο
καρχαριάκι, το κρατάω λίγο τεντωμένο με κεντραρισμένη την άσπρη σχοινοκαμπάνα
και μετράω το μήκος των τεντωμένων λάστιχων, που είναι η μπλε χοντρή
γραμμή του σχήματος. Αφαιρώ θηλιές και καμπάνες και ανάλογα με τα λάστιχα που
χρησιμοποιώ διαιρώ με τον συντελεστή τους και κόβω...
Στα βασικά λάστιχα δεν χρησιμοποιώ "μπόσικους"
συντελεστές. Ας πούμε το 19άρι x-pro της
Meandros που χρησιμοποίησα σε αυτό το όπλο ως βασικό, είναι κομμένο 3.3 και σίγουρα
μετά από κάποια χρήση θα χρειαστεί κόψιμο, μιας και λόγω πολύσπαστων οπλίζεται
ΠΑΝΕΥΚΟΛΑ...
Να θυμάστε ότι εκ της σχεδίασης τους ΟΛΑ τα
πολύσπαστα χρησιμοποιούν-απαιτούν προεντεταμένα λάστιχα...
Αυτή η προένταση έχει και τα κακά της. Στις σκάντζες ας πούμε με τη βάρκα, πρέπει να θυμάσαι να "λασκάρεις" το τουφέκι, αλλιώς τα βασικά λάστιχα τεντώνουν γρήγορα και ΔΕΝ επανέρχονται στο αρχικό τους μήκος...
Τα πολύσπαστα "ξεφτιλίζουν" τα βασικά λάστιχά τους, οπότε χρησιμοποιώ για βασικά τα πιο χοντρά-δυνατά λάστιχα που μπορεί να σηκώσει η τσέπη μου...
Αυτή η προένταση έχει και τα κακά της. Στις σκάντζες ας πούμε με τη βάρκα, πρέπει να θυμάσαι να "λασκάρεις" το τουφέκι, αλλιώς τα βασικά λάστιχα τεντώνουν γρήγορα και ΔΕΝ επανέρχονται στο αρχικό τους μήκος...
Τα πολύσπαστα "ξεφτιλίζουν" τα βασικά λάστιχά τους, οπότε χρησιμοποιώ για βασικά τα πιο χοντρά-δυνατά λάστιχα που μπορεί να σηκώσει η τσέπη μου...
Στην λεπίδα της σκανδάλης
χάραξα τη χρονιά, για να θυμόμαστε ότι με τον original kill Bill στα ντουζένια του πήγαμε στο final four στην Πόλη…
Βάζοντας μια τελευταία
πινελιά, τοποθέτησα στην πιο βολική θέση, πάνω στην δεξιά γωνία του μουλινέ ένα κρικεράκι,
αν και δεν έχουμε ακόμα μακροχρόνια και απολύτως αξιόπιστα data για την αποτελεσματικότητά του…
Ένα γραναζάκι από lego, ένα αξονάκι στον τόρνο, μια ανθρακονημάτινη
λεπιδίτσα από ένα παλιό πέδιλο δεμένη με λίγο νήμα στο σωστό σημείο του μουλινέ και έτοιμος
ο κράχτης…
Με το όπλο αρματωμένο, έτοιμο να πέσει στη θάλασσα, ήρθε η ώρα του ζυγίσματος. Η "ελαφρύτερη" επιλογή είναι το (οπλισμένο) τουφέκι να βαριδωθεί τόσο ώστε να βυθίζεται πολύ αργά οριζόντιο όταν το αφήσεις από το χέρι σου...
Προσθέτοντας προσεκτικά στενές λωρίδες από φύλλο μολυβιού τοποθετημένες στην κεφαλή και στην λαβή και δοκιμάζοντας διαρκώς την πλευστότητά του, βαριδώνουμε προσωρινά το όπλο με τον επιθυμητό τρόπο...
Τα προσωρινά-πρόχειρα βαριδάκια τα ζυγίζουμε στο σπίτι και έτσι ξέρουμε πόσα γραμμάρια χρειάζεται το όπλο μπροστά και πίσω για να πλεύσει όπως έχουμε επιλέξει...
Ο kill Bill χρειάστηκε 128 gr μπροστά και 62 gr πίσω...
Η πιο εύκολη επιλογή για μόνιμο βαρίδωμα είναι τα μολυβένια σκάγια κυνηγίου. Όσο πιο λεπτά, τόσο πιο καλά, μιας και καταλαμβάνουν μικρότερο όγκο...
Πίσω βαριδώνω μέσα στη λαβή, αφού κάνω προσεκτικά με ένα οχτάρι τρυπάνι την κατάλληλη εσοχή...
Χρησιμοποιώντας μια μικρή σύριγγα είναι εύκολώτερος ο έλεγχος της ποσότητας της ρητίνης που ενοποιεί τα μολυβένια σκάγια στην θέση τους, μέσα στη λαβή...
Εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή, έτσι που να γεμίσει πλήρως με ρητίνη ο διαθέσιμος χώρος γύρω από τα σκάγια, πράγμα που γίνεται εύκολα ρίχνοντας στρώση-στρώση...
Μπροστά τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα, μιας και δεν θέλω να μένουν αντιαισθητικά σημάδια από το βαρίδωμα στο σώμα του όπλου. Έτσι αφού έκανα τέσσαρες τυφλές τρύπες 6 mm, με φρεζάκι στο dremel έκανα κωνικές εσοχές στο ξύλινο σώμα, τέτοιου συνολικού όγκου, που να χωράνε τα 128 gr σκαγιών της κεφαλής.
Χρειάζεται προσοχή, γιατί στο βερνικωμένο τουφέκι οποιοδήποτε λάθος, είναι πολύ δύσκολο να κρυφτεί...
Χρησιμοποιώντας την γνωστή μικρή σύριγγα με ρητίνη και γεμίζοντας τις κωνικές εσοχές στρώση-στρώση, ενσωμάτωσα τα μολυβένια σκάγια στο σώμα του όπλου...
Επειδή θέλω τα τουφέκια μου να είναι πρώτες μούρες, γέμισα τις τρύπες πάνω από τα σκάγια, με ένα μίγμα ρητίνης με πορτοκαλί χρωστική και glass bubbles, για να φαίνονται όμορφες οι τρύπες του βαριδώματος...
Η βάση της κάμερας φτιάχτηκε σε μισή ωρίτσα από ένα χοντρό κομματάκι διάφανο plexiglass με δυο ανοξείδωτα "πόδια" από τριάρι σύρμα ελατηρίου, που μπαίνουν "σφηνωτά" στα ανοξείδωτα ένθετα στο δεξί πλευρό του τουφεκιού. Μια φρεζάτη Μ5 θα στηρίξει τη βάση της gopro του Βασίλη...
Το τουφέκι του Βασίλη χρειάστηκε τις ελεύθερες ώρες από καμιά δεκαπενταριά απογεύματα, δουλεύοντας όμως σβέλτα και χωρίς να ψάχνομαι, απογεύματα που χώρεσαν σε λίγο πάνω από ένα μήνα οικογενειακής ζωής σε νησιώτικη επαρχία...
Είχα κάνα χρόνο να στήσω καινούργιο τουφέκι και είναι αλήθεια ότι την κατασκευή
του kill
Bill την
καταχάρηκα, μιας και για μένα είναι άμεσα συγκρίσιμη η ευχαρίστηση της κατασκευής, με την ευχαρίστηση της χρήσης ενός καλού τουφεκιού…
