Καλό μεσημέρι από τα Δυτικά.
Το τουφέκι που βλέπετε είναι ένα τετραλάστιχο invert polyspast με βέργα 7.2 mm...
Το σώμα του τουφεκιού φτιάχτηκε από πέντε φέτες καλής ποιότητας Burma teak, με ένα stripe ανθρακόνημα ανάμεσα, όχι τόσο για την βελτίωση της ακαμψίας, αλλά περισσότερο για την φάτσα...
Έχει συνολικό μήκος ως την άκρη της βέργας 149 cm και συνολικό μήκος σώματος 138 cm. Η βέργα του είναι μια on tip δίφτερη Φ 7.2 mm, μήκους 145 και το συνολικό του βάρος (αρματωμένο, έτοιμο...) 3170 gr.
Το μήκος εκτόνωσης της βέργας είναι 117 cm και το μήκος εκτόνωσης των λάστιχων ακριβώς το μισό (λόγω μονού πολύσπαστου), δηλαδή 58.5 cm.
Μου αρέσουν τα πορτοκαλί τουφέκια κι έτσι έφτιαξα σε τούτο όλα τα σύνθετα μέρη σε φωτεινό πορτοκαλοκόκκινο χρώμα, με υαλουφάσματα και έγχρωμη εποξική ρητίνη...
Η λαβή είναι χυτή ανατομική σε λαστιχένιο καλούπι με μεγάλο "φτερό" για τον αντίχειρα.
Το μουλινέ είναι ένας Mitos της Μαίανδρος, με ασορτί πορτοκαλί καρούλι.
Ο μηχανισμός σκανδάλης είναι ένας ιδιοκατασκευασμένος, ανάποδος, τριών μοχλών με αψίδα 3 mm για τη βέργα και μηχανική σχοινοπιάστρα για τα τέσσερα από τα πέντε μήκη που έχει πάνω του το όπλο... Ανάμεσα δάχτυλο και βέργα υπάρχουν μόνο 3 mm υλικό, οπότε η βέργα κυριολεκτικά εκτοξεύεται μέσα από την παλάμη σου...
Η κεφαλή που φιλοξενεί τα κατακόρυφα καρούλια διαμορφώθηκε προσεκτικά για να δεχτεί τα δυο πορτοκαλί "καπάκια"-"θήκες' που κολλήθηκαν στο ξύλο με εποξική ρητίνη. Το αριστερό καπάκι είναι κατάλληλα διαμορφωμένο για να οδηγεί τις μεσηνέζες και το κορδόνι του μουλινέ ψηλά στον αριστερό "ώμο" του όπλου, μακριά από πιθανά μπλεξίματα...
Τα μπροστινά καρουλάκια είναι φτιαγμένα στο τορνάκι μου από acetal με κουζινέτο από μολυβδούχο μπρούτζο. Έχουν πλάτος 8 mm και ολική διάμετρο 29 mm, με "πάτημα" 24 mm... Ο άξονάς τους είναι σκληρό ανοξείδωτο διαμέτρου 8 mm, γυαλισμένο μέχρι 1000άρι...
Για την λίπανσή τους, που εξασφαλίζει και την μακροζωία τους, έφτιαξα ένα απλό σύστημα αγωγών που οδηγούν το αδιάβροχο γράσσο στην επαφή κουζινέτου-άξονα...
Τα κινούμενα ραουλάκια του πολύσπαστου, στο σχήμα και στις διαστάσεις που τα ήθελα, δεν υπάρχουν στην αγορά. Έτσι τα έφτιαξα και αυτά εξ' αρχής από λυγισμένη λαμαρίνα 316, με καρουλάκι από acetal που περιστρέφεται σε σκληρό ανοξείδωτο αξονάκι 5 mm... Έχουν ολική διάμετρο 19 mm, με "πάτημα" 15.5 mm και πλάτος 7.5 mm...
Αν πάρουν γρήγορα μπόσικα, θα τους τοποθετήσω κουζινετάκια από μολυβδούχο μπρούτζο.
Απαραίτητο εξάρτημα για να "κεντράρει" καλά το κινούμενο ραουλάκι με τα λάστιχα είναι το ανοξειδωτάκι με την θηλιά από μπλε κορδόνι, το "Τ" δηλαδή, πάνω στο οποίο πιάνουν τα λάστιχα... Δίνει την δυνατότητα άμεσης προσθαφαίρεσης λάστιχων για να ρίξεις μια "ψόφια" μονολάστιχη τουφεκιά, ή μια "τετραλάστιχη' κανονιά, απλά περνώντας ένα ζευγάρι ακόμα από κάτω...
Χαίρομαι που το σκέφτηκα, μιας και δεν το έχω ξαναδεί σε κανένα άλλο πολύσπαστο...
Το κορδόνι που επέλεξα για το πολύσπαστο είναι μια μπλε 'ψίχα" dyneema, αντοχής 460 kg, διαμέτρου 1.9 mm...
Το βασικό λάστιχο (αυτό που τεντώνεις τραβώντας πανεύκολα τα κορδόνια είναι ένα 19άρι navy blue της Cressi, κομμένο με συντελεστή 3.1 και τα άλλα δυο λάστιχα είναι 16.5άρια gomma black της Picasso, κομμένα με συντελεστή 3.3... Αυτό το σετάρισμα δίνει προένταση 15 kg (με τα τρία λάστιχα σε φάση ηρεμίας)...
Για την στερέωση του βασικού λάστιχου επέλεξα μια τρύπα στο σώμα, με δυο μεταλλικές προστασίες, έτσι που να μην χάσω ούτε εκατοστό ωφέλιμο μήκος, ενώ το άγκιστρο για τα άλλα δυο τοποθετήθηκε όσο πιο πίσω ήταν εφικτό και σε επαφή σχεδόν με το μουλινέ...
Η διαδικασία όπλισης είναι εξαιρετικά απλή και γρήγορη. Τραβάς πανεύκολα το κορδόνι και το οπλίζεις τέρμα πίσω, τεντώνοντας πλήρως το 19άρι και ύστερα γυρίζεις το όπλο ανάποδα και τραβάς τα άλλα δύο λάστιχα από κάτω...
Αν συνόψιζα τις εντυπώσεις από το τουφέκι σε μια λέξη, θα έλεγα απλά ότι "γαμεί"... Όμως εδώ μιλάμε πλέον και για άλλα πράγματα...
ΔΕΝ κλωτσάει ας πούμε. Κάτι σαν να νοιώθεις στην παλάμη σου, αλλά ανάκρουση δεν το λες, μιας και δεν "χάνονται" καρέ στα βίντεο...
Είναι ένα όπλο που ρίχνει απίστευτα γρήγορα κι όμως δεν το "νοιώθεις"... ΔΕΝ χρειάζονται "κλειδωμένοι" αγκώνες και άλλα κόλπα, όπως δεύτερο χέρι για να ελέγξεις την ανάκρουση, γιατί απλά δεν υπάρχει...
Βλέπεις ας πούμε την τεσσάρα πίγκα που έριξες κατάμουτρα στα τέσσερα-πέντε μήκη με λυγισμένο μπράτσο, να μένει "άγαλμα" για ένα κλασματάκι και μετά να πετιέται πανικόβλητη μπας και σωθεί... ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΟ ΟΠΛΟ...
ΥΓ. Ο Rubin -the Hurricane- Carter ήταν ο πυγμάχος για τον οποίο έγραψε ο Bob Dylan το 1976 το "hurricane"... Μεγάλωσα (κυριολεκτικά) με τις μουσικές του από το "infidels' και το "Desire" μέχρι και τώρα, αραιώνοντας τα ακούσματα μόνο στην εποχή της θρησκευτικής του αναζήτησης, που με άφησε αδιάφορο...
Βάλτε δυνατά το κομμάτι και χαζέψτε το τουφέκι μου... https://www.youtube.com/watch?v=rvCXG7ijgFU.
Το τουφέκι που βλέπετε είναι ένα τετραλάστιχο invert polyspast με βέργα 7.2 mm...
Το σώμα του τουφεκιού φτιάχτηκε από πέντε φέτες καλής ποιότητας Burma teak, με ένα stripe ανθρακόνημα ανάμεσα, όχι τόσο για την βελτίωση της ακαμψίας, αλλά περισσότερο για την φάτσα...
Έχει συνολικό μήκος ως την άκρη της βέργας 149 cm και συνολικό μήκος σώματος 138 cm. Η βέργα του είναι μια on tip δίφτερη Φ 7.2 mm, μήκους 145 και το συνολικό του βάρος (αρματωμένο, έτοιμο...) 3170 gr.
Το μήκος εκτόνωσης της βέργας είναι 117 cm και το μήκος εκτόνωσης των λάστιχων ακριβώς το μισό (λόγω μονού πολύσπαστου), δηλαδή 58.5 cm.
Μου αρέσουν τα πορτοκαλί τουφέκια κι έτσι έφτιαξα σε τούτο όλα τα σύνθετα μέρη σε φωτεινό πορτοκαλοκόκκινο χρώμα, με υαλουφάσματα και έγχρωμη εποξική ρητίνη...
Η λαβή είναι χυτή ανατομική σε λαστιχένιο καλούπι με μεγάλο "φτερό" για τον αντίχειρα.
Το μουλινέ είναι ένας Mitos της Μαίανδρος, με ασορτί πορτοκαλί καρούλι.
Ο μηχανισμός σκανδάλης είναι ένας ιδιοκατασκευασμένος, ανάποδος, τριών μοχλών με αψίδα 3 mm για τη βέργα και μηχανική σχοινοπιάστρα για τα τέσσερα από τα πέντε μήκη που έχει πάνω του το όπλο... Ανάμεσα δάχτυλο και βέργα υπάρχουν μόνο 3 mm υλικό, οπότε η βέργα κυριολεκτικά εκτοξεύεται μέσα από την παλάμη σου...
Η κεφαλή που φιλοξενεί τα κατακόρυφα καρούλια διαμορφώθηκε προσεκτικά για να δεχτεί τα δυο πορτοκαλί "καπάκια"-"θήκες' που κολλήθηκαν στο ξύλο με εποξική ρητίνη. Το αριστερό καπάκι είναι κατάλληλα διαμορφωμένο για να οδηγεί τις μεσηνέζες και το κορδόνι του μουλινέ ψηλά στον αριστερό "ώμο" του όπλου, μακριά από πιθανά μπλεξίματα...
Τα μπροστινά καρουλάκια είναι φτιαγμένα στο τορνάκι μου από acetal με κουζινέτο από μολυβδούχο μπρούτζο. Έχουν πλάτος 8 mm και ολική διάμετρο 29 mm, με "πάτημα" 24 mm... Ο άξονάς τους είναι σκληρό ανοξείδωτο διαμέτρου 8 mm, γυαλισμένο μέχρι 1000άρι...
Για την λίπανσή τους, που εξασφαλίζει και την μακροζωία τους, έφτιαξα ένα απλό σύστημα αγωγών που οδηγούν το αδιάβροχο γράσσο στην επαφή κουζινέτου-άξονα...
Τα κινούμενα ραουλάκια του πολύσπαστου, στο σχήμα και στις διαστάσεις που τα ήθελα, δεν υπάρχουν στην αγορά. Έτσι τα έφτιαξα και αυτά εξ' αρχής από λυγισμένη λαμαρίνα 316, με καρουλάκι από acetal που περιστρέφεται σε σκληρό ανοξείδωτο αξονάκι 5 mm... Έχουν ολική διάμετρο 19 mm, με "πάτημα" 15.5 mm και πλάτος 7.5 mm...
Αν πάρουν γρήγορα μπόσικα, θα τους τοποθετήσω κουζινετάκια από μολυβδούχο μπρούτζο.
Απαραίτητο εξάρτημα για να "κεντράρει" καλά το κινούμενο ραουλάκι με τα λάστιχα είναι το ανοξειδωτάκι με την θηλιά από μπλε κορδόνι, το "Τ" δηλαδή, πάνω στο οποίο πιάνουν τα λάστιχα... Δίνει την δυνατότητα άμεσης προσθαφαίρεσης λάστιχων για να ρίξεις μια "ψόφια" μονολάστιχη τουφεκιά, ή μια "τετραλάστιχη' κανονιά, απλά περνώντας ένα ζευγάρι ακόμα από κάτω...
Χαίρομαι που το σκέφτηκα, μιας και δεν το έχω ξαναδεί σε κανένα άλλο πολύσπαστο...
Το κορδόνι που επέλεξα για το πολύσπαστο είναι μια μπλε 'ψίχα" dyneema, αντοχής 460 kg, διαμέτρου 1.9 mm...
Το βασικό λάστιχο (αυτό που τεντώνεις τραβώντας πανεύκολα τα κορδόνια είναι ένα 19άρι navy blue της Cressi, κομμένο με συντελεστή 3.1 και τα άλλα δυο λάστιχα είναι 16.5άρια gomma black της Picasso, κομμένα με συντελεστή 3.3... Αυτό το σετάρισμα δίνει προένταση 15 kg (με τα τρία λάστιχα σε φάση ηρεμίας)...
Για την στερέωση του βασικού λάστιχου επέλεξα μια τρύπα στο σώμα, με δυο μεταλλικές προστασίες, έτσι που να μην χάσω ούτε εκατοστό ωφέλιμο μήκος, ενώ το άγκιστρο για τα άλλα δυο τοποθετήθηκε όσο πιο πίσω ήταν εφικτό και σε επαφή σχεδόν με το μουλινέ...
Η διαδικασία όπλισης είναι εξαιρετικά απλή και γρήγορη. Τραβάς πανεύκολα το κορδόνι και το οπλίζεις τέρμα πίσω, τεντώνοντας πλήρως το 19άρι και ύστερα γυρίζεις το όπλο ανάποδα και τραβάς τα άλλα δύο λάστιχα από κάτω...
Αν συνόψιζα τις εντυπώσεις από το τουφέκι σε μια λέξη, θα έλεγα απλά ότι "γαμεί"... Όμως εδώ μιλάμε πλέον και για άλλα πράγματα...
ΔΕΝ κλωτσάει ας πούμε. Κάτι σαν να νοιώθεις στην παλάμη σου, αλλά ανάκρουση δεν το λες, μιας και δεν "χάνονται" καρέ στα βίντεο...
Είναι ένα όπλο που ρίχνει απίστευτα γρήγορα κι όμως δεν το "νοιώθεις"... ΔΕΝ χρειάζονται "κλειδωμένοι" αγκώνες και άλλα κόλπα, όπως δεύτερο χέρι για να ελέγξεις την ανάκρουση, γιατί απλά δεν υπάρχει...
Βλέπεις ας πούμε την τεσσάρα πίγκα που έριξες κατάμουτρα στα τέσσερα-πέντε μήκη με λυγισμένο μπράτσο, να μένει "άγαλμα" για ένα κλασματάκι και μετά να πετιέται πανικόβλητη μπας και σωθεί... ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΟ ΟΠΛΟ...
ΥΓ. Ο Rubin -the Hurricane- Carter ήταν ο πυγμάχος για τον οποίο έγραψε ο Bob Dylan το 1976 το "hurricane"... Μεγάλωσα (κυριολεκτικά) με τις μουσικές του από το "infidels' και το "Desire" μέχρι και τώρα, αραιώνοντας τα ακούσματα μόνο στην εποχή της θρησκευτικής του αναζήτησης, που με άφησε αδιάφορο...
Βάλτε δυνατά το κομμάτι και χαζέψτε το τουφέκι μου... https://www.youtube.com/watch?v=rvCXG7ijgFU.
