καλό μεσημέρι από τα ηλιόλουστα σήμερα Δυτικά,
Συνεχίζοντας το ψάξιμο στα invert polyspast, έφτιαξα το καλοκαίρι του 2015 ένα όπλο με βέργα 130 cm. Ένα καθημερινό τουφέκι δηλαδή, ένα όπλο
πασπαρτού...
Το σώμα του τουφεκιού φτιάχτηκε από ένα μονοκόμματο διαλεγμένο κομμάτι Burma teak καλής ποιότητας, με σκούρα νερά για την φάτσα. Η γενική του διατομή είναι ρομβοειδής με την κοιλιά στις 110 μοίρες...
Έχει
συνολικό μήκος ως την άκρη της βέργας 135 cm και συνολικό μήκος σώματος
122 cm. Η βέργα του είναι μια on tip μονόφτερη trygons Φ 6.75 mm,
μήκους 130 και το συνολικό του βάρος (αρματωμένο με λάστιχα, έτοιμο...)
2180 gr.
Το μήκος
εκτόνωσης της βέργας είναι 106 cm και το μήκος εκτόνωσης των λάστιχων
ακριβώς το μισό (λόγω μονού πολύσπαστου), δηλαδή 53 cm.
Σε
τούτο το όπλο έφτιαξα όλα τα σύνθετα μέρη και τις λεπτομέρειες σε
σκούρο γκρίζο χρώμα, με υαλουφάσματα και έγχρωμη εποξική ρητίνη...
Η λαβή είναι χυτή ανατομική σε λαστιχένιο καλούπι με μεγάλο "φτερό" για τον αντίχειρα και μέγεθος που ταιριάζει γάντι σε παλάμη μεγέθους medium.
Το μουλινέ είναι ένας Mitos της Μαίανδρος, με μαύρο πλαστικό τύμπανο.
Ο μηχανισμός σκανδάλης
είναι ένας ιδιοκατασκευασμένος, ανάποδος, τριών μοχλών, ανάποδη λεπίδα,
με αψίδα 3 mm για τη βέργα και κατακόρυφη μηχανική σχοινοπιάστρα για τα
τέσσερα από τα πέντε μήκη που έχει πάνω του το όπλο... Ανάμεσα δάχτυλο και βέργα υπάρχουν μόνο 3 mm υλικό, οπότε η βέργα κυριολεκτικά εκτοξεύεται μέσα από την παλάμη σου...
Η κεφαλή που φιλοξενεί τα κατακόρυφα καρούλια διαμορφώθηκε προσεκτικά για να δεχτεί τα δυο μπροστινά καρούλια σε δυο εσοχές
σκαμμένες στο ξύλο. Η αριστερή άκρη της πλώρης είναι κατάλληλα
διαμορφωμένη για να οδηγεί τις μεσηνέζες και το κορδόνι του μουλινέ ψηλά
στον αριστερό "ώμο" του όπλου, μακριά από πιθανά μπλεξίματα...
Τα μπροστινά καρουλάκια είναι φτιαγμένα στο τορνάκι μου από μαύρο acetal με κουζινέτο από μολυβδούχο μπρούτζο. Έχουν πλάτος 8 mm και ολική διάμετρο 29 mm, με "πάτημα" 24 mm... Ο άξονάς τους είναι σκληρό ανοξείδωτο διαμέτρου 8 mm (ένα κομμάτι βέργας), γυαλισμένο μέχρι 1000άρι...
Για
την λίπανσή τους, που εξασφαλίζει και την μακροζωία τους, έφτιαξα ένα
απλό σύστημα αγωγών που λιπαίνουν με αδιάβροχο γράσσο την επαφή
κουζινέτου-άξονα...
Τα κινούμενα ραουλάκια του πολύσπαστου, στο
σχήμα και στις διαστάσεις που τα ήθελα, δεν υπάρχουν στην αγορά. Έτσι τα
έφτιαξα και αυτά εξ' αρχής από λυγισμένη λαμαρίνα 316, με καρουλάκι από
μαύρο acetal και μπρούτζινο κουζινέτο που περιστρέφεται σε σκληρό
ανοξείδωτο αξονάκι 5 mm... Έχουν ολική διάμετρο 19 mm, με "πάτημα" 15.5 mm και ολικό πλάτος 7.5 mm...
Απαραίτητο εξάρτημα για να "κεντράρει" καλά το κινούμενο ραουλάκι με τα λάστιχα είναι το ανοξειδωτάκι με την θηλιά από άσπρο κορδόνι, το "Τ" δηλαδή,
πάνω στο οποίο πιάνουν τα λάστιχα... Δίνει την δυνατότητα άμεσης
προσθαφαίρεσης λάστιχων για να ρίξεις μια "ψόφια" μονολάστιχη τουφεκιά, ή
μια "πολυλάστιχη' κανονιά, απλά περνώντας ένα ζευγάρι λάστιχα ακόμα...
Να σημειώσω εδώ ότι το "Τ" είναι συνολικά εξαιρετική λύση και δεν το έχω ξαναδεί σε κανένα άλλο πολύσπαστο...
Το κορδόνι που επέλεξα για το πολύσπαστο είναι μια μπλε 'ψίχα" dyneema της PICASSO, αντοχής 460 kg, διαμέτρου 1.9 mm...
Τα
βασικά λάστιχα (αυτά δηλαδή που τεντώνεις τραβώντας τα κορδόνια) είναι
ένα ζευγάρι 19άρια gomma black, κομμένα με συντελεστή 3.2 και ένα μονό
ίδιο 16.5άρι κομμένο 3.4 (σύνολο τρία λάστιχα...)
Τα άλλα δυο λάστιχα
είναι 16.5άρια gomma black της Picasso, κομμένα με συντελεστή 3.4...
Αυτό το σετάρισμα δίνει προένταση 10 περίπου κιλά (με τα λάστιχα σε φάση
ηρεμίας)...
Μιλάμε για το μοναδικό λαστιχοβόλο που έχω δει με μονό συνολικό αριθμό λάστιχων...
Για την στερέωση του βασικού λάστιχου έφτιαξα δυο ανοξείδωτα άγκιστρα που φύτεψα όσο πιο πίσω γίνεται στο σώμα, έτσι που να μην χάσω ούτε εκατοστό ωφέλιμο μήκος, ενώ το μοναδικό κοινό άγκιστρο για τα άλλα λάστιχα τοποθετήθηκε όσο πιο πίσω ήταν εφικτό και σε επαφή σχεδόν με το μουλινέ...
Η
διαδικασία όπλισης είναι εξαιρετικά απλή και πολύ γρήγορη. Τραβάς το
κορδόνι και οπλίζεις το ζευγάρι τα 19άρια συν το μονό 16.5άρι τέρμα πίσω
και ύστερα γυρίζεις το όπλο ανάποδα και τραβάς το άλλο ζευγάρι λάστιχα
από κάτω...
Αν συνόψιζα τις εντυπώσεις από το τουφέκι σε μια λέξη, θα έλεγα ότι "γαμεί"...
Το
πράγμα δεν κλωτσάει καθόλου σε full power, δεν καταλαβαίνεις δηλαδή
καμία κυριολεκτικά ανάκρουση στο χέρι σου. Κάτι σαν να νοιώθεις στην
παλάμη σου, αλλά ανάκρουση δεν το λες, μιας και δεν "χάνονται" καρέ στα
βίντεο...
Είναι ένα όπλο που ρίχνει απίστευτα γρήγορα κι όμως δεν το
"νοιώθεις"... Ξεχάστε τους "κλειδωμένους" αγκώνες και τα άλλα κόλπα,
όπως δεύτερα χέρια για να ελέγξετε την ανάκρουση, γιατί απλά δεν
υπάρχει...
ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΗΣΥΧΟ ΟΠΛΟ...
ρίξτε μια ματιά στις φωτό...
ΥΓ1.
Το Νοέβρη του 90 μέσα σε μια παγωμένη βροχή τριγυρίζαμε στην παλιά πόλη
της Πράγας, οπότε σκάμε από ένα στενάκι σε μια πλατεία που κάτω από μια
τέντα μια μπάντα του Αμερικάνικου ναυτικού έπαιζε το take five του
Brubeck. Μείναμε για ώρες μες τη βροχή μαζί με καμιά πενηνταριά ακόμη
ακροατές να ακούμε μουσκεμένη Jazz ... Βάλτε λοιπόν το κομμάτι να παίζει
και χαζέψτε το καινούργιο τουφέκι μου... https://www.youtube.com/watch?v=vmDDOFXSgAs
ΥΓ2. take five μωρή άρρωστη που στρίβεις μακριά και νομίζεις πως γλίτωσες...
ΥΓ3.
Το όπλο αναβαθμίστηκε άμεσα σε "take six" μιας με τρία ζευγάρια λάστιχα και
τα μπλε κορδόνια αντικαταστάθηκαν με ασορτί γκρίζα.
